-Yol ve Yolculuk-

Yol uzun gibi görünsede kimi zaman aslında bir insan ömrünce oldukça kısadır. Göz açıp kapayıncaya kadar geçer bu yolculuk. Hele bir de dolu dolu yaşanmamışsa...

Yol herkes için farklıdır, ancak bu yol yalnız yürünmesi gereken bir yolculuktur. Kimse yanına destek amaçlı bir başkasını götüremez. İnsan bu yolculukta kalabalıklar ile yürüyor gibi gözüksede gözlerini açtığında da kapadığında da tektir.

Kişinin en iyi dostu yine kendisi olmak zorundadır. Bu hayatta insan en çok kendisi ile vakit geçirir. Hayattaki yegane dostu kendisi olmalıdır bu sebeple. Belirli yolları yürürken insan yanında dolu kalabalıklar var zanneder ancak kelimenin özünde olduğu gibi zannıncadır bu süreç. Yalnız kaldığınca iç sesi konuşmaya başlar, yalnızlık yoktur sana der ben varım senin yanında, yine senden bir parça yine sen...

Bu yolculuk sırasında insan en çok kendisiyle savaşır ve bu sonu olmayan, sükünet ve barış sağlanamazsa büyük dertlere ve ızdıraplara yol açıcak olan büyük bir mücadeledir. Kendini yenen yani kendisiyle barışa ulaşan için artık bu cihanda huzursuzluk yoktur. Sonsuz sükunete ulaşmış, kendi ile barışmıştır artık. Bu süreçten sonra artık doğa başka bir doğa, dost başka bir dost, hayat bambaşka bir hayat olmuştur onun için...

Boşuna dememiştir alimler ' kendini bilen rabbini bilir' diye. Kendini tanımak, kendini bilmek meşakatli bir yolculuktur. Yalnız yürürsün bu yolda, yalnızlık çekersin, kimseye derdini anlatamazsın çünkü uyumaya alışkın olan insanoğlu seni anlamaz senin mücadeleni küçümser ve seni gördükçe içten içe kıskanır ve seni dışlamaya çalışır. Oysa sen artık en büyük dostuna kendine ve rabbine kavuşmuşsundur başka kimseye ihtiyacın kalmamış, en büyük hazineye kavuşmuşsundur.

İnsanoğlu yıllarca felsefe taşını aradı oysa ortada bir meta bir taş yoktu. İsminden de anlaşılacağı gibi felsefe yani 'kendini bilme yolculuğuydu' bu aranan taş... Kimisi onu bulacağım derken heba etti ömrünü kimisi ise inanmadı onun gerçek olduğuna. Haklıydılar taş gerçek değildi lakin insanın kendini bilme yolculuğu sonsuzdu ve kainat kadar gerçekti.

Kendinden başkasını bu yolculuğa çıkaramazsın. Bu yolculuk yalnızdır ve bir başkasına zorla dayatılamaz. Bu yolda nice yitip gidenler olmuştur, kendini kaybedenler olmuştur lakin bulanlar yine arayanlar olmuştur. Aramak ve ne aradığının farkındalığına ulaşmaktır insanı alim yapan. Birçokları alim olacağım derken zalim olup çıkmışlardır insanoğlunun üzerine...