Aforizmalar/Goethe (1)

‘Doğa Tanrıyı gizler!’ ama herkese karşı değil.

Gerçeklik tanrıya benzer. Hemen belirmez, biz onu tezahürlerinden tahmin etmek zorunda kalırız.

Dostların bizimle, bizim için yaptıkları da bir yaşanmışlıktır; çünkü kişiliğimizi güçlendirir ve ilerletir. Düşmanların bize karşı yaptıklarını ise tecrübe etmiyoruz, sadece algılıyor, reddediyor ve kendimizi ona karşı koruyoruz. Dona, fırtınaya, yağmura, kötü havalara karşı veya dışarıdan gelmesi beklenen başka zararlara karşı koruduğumuz gibi.

Canlı, maharetli, pratikte daima doğrudan hedefe yönelik işleyen akıl yeryüzündeki en harika şeydir.

Bilmek yeterli değildir, uygulamak da gerekir; istemek yeterli değildir, yapmak gerekir.

Neyin-nasıl yapılacağını aşağı yukarı bilebilmek için, kaç sene yapmamak gerekir!

İçsel etkinliğimin tümü bilinmeyen, sezilen bir kuralı kabul ederek onu dış dünyada bulmaya çalışan ve dış dünyaya sokmaya çalışan canlı bir deneme-yanılmaymış.

Anlamadığınıza sahip değilsiniz.

Düşünmek bilmekten daha ilginçtir, ama seyretmekten değil.

Her zaman gözlerimiz, hayal etme biçimlerimizdir; Doğa ne istediğini, ne istemiş olduğunu kendi bilir.

Doğayı ve kendini araştırmak hoş bir uğraşıdır, ne ona ne de ruhuna şiddet uygulamak, ikisini de zarif dönüşümlü etkilerle birbiriyle dengeye koymak esastır.

Temel olmayan sonsuz bir icraatın seyri kadar feci bir şey yoktur. Ne mutlu kendisini pratik yola adamış olana ve adamasını bilene! Bunu yapabilmek ise iki kat yetenek gerekir.

Eyleme geçmiş cehalet kadar korkunç bir şey yoktur.

Ben kendime sabretmeseydim bana kim sabredecekti?

Ayrıcalıklı insanların bireysel olarak açığa çıkardıklarını idrak edene dek, genel olanda çok çabaladım.