Benim Gözümden Dünya / Albert Einstein (2)

İnsanın gerçek değeri her şeyden önce kendisinden özgürleşmeyi ne ölçüde ve ne anlamda becerebildiğiyle belirlenir.

Bu nedenle hayvanlar karşısındaki en önemli avantajımızı, toplumda yaşamaya borçlu olduğumuzu kabul etmemiz gerekir.

Bir insanın toplum için değeri öncelikle onun düşünce, duygu ve eylemlerinde diğerlerinin iyiliğini ne ölçüde amaçladığına bağlıdır.

Yalnızca bireyler düşünebilir ve yalnızca onlar toplumun ahlaki standart olarak benimseyeceği yeni değerler yaratabilirler. Nasıl ki bireyin kişiliği toplumdan beslenmeden gelişemezse, toplumun gelişimi de yaratıcı, özgür düşünen ve hüküm veren kişilikler olmadan mümkün olmayacaktır.

Politikadaki sorun ise yalnızca liderlik vasfı taşıyanların yokluğu değil, vatandaşların adalete ve onun bağımsızlığına karşı inançlarının önemli ölçüde azalmış olmasıdır.

Lorentz’in mezarı başındaki konuşmasında bir kesit ‘Hiçbir zaman iktidar peşinde koşmadığı ve her zaman hizmet etme amacında olduğu bilindiği için herkes onu memnuniyetle takip ederdi’.

Ancak Lorentz’in başkanlık döneminde, her ne kadar farklı amaç ve düşünce yapıları bir arada bulunuyorsa da mutlu bir iş birliği havası yaratılmıştı. Bu başarının sırrı yalnızca insanlar ve şeylerle ilgili derin kavrayışı ve olağanüstü dil hakimiyetinde değil, her şeyden önce kendini tüm kalbiyle yaptığı işe vererek, kafasını başka hiçbir şeyle meşgul etmemesinde yatıyordu. İnatçıları hiçbir şey bundan daha iyi yola getiremez.

Düşünsel çalışmanın her alanındaki uzmanlaşma, fikir işçisi ile uzman olmayan arasındaki uçurumu her geçen gün daha da büyüterek, ulusun bilim ve sanatın başarılarıyla filizlenmesi ve zenginleşmesini giderek güç hale getiriyor. Fakat entelektüeller ve kitleler arasındaki ilişkinin kaybolmaması gerekir. Bu hem toplumun yücelmesi hem de fikir işçisinin kendini yenileyebilmesi için elzemdir. Çünkü bilimin çiçeği bir çölde büyümez.

Zenginliğin insanlığı hiçbir şekilde ileriye götürmeyeceğine kesinlikle ikna olmuş durumdayım- kendisini bu amaca adamış birinin elinde olsa bile. İncelikli fikirler ve soylu davranışları ancak büyük ve sağlam karakterler üretebilir. Para yalnızca bencilliğe hitap eder ve sahiplerini karşı koyulmaz bir şekilde suistimal etmeye kışkırtır.

Aramızda Musa’yı, İsa’yı, Gandhi’yi elinde Carneige’in para çantalarıyla hayal edebilen var mı?